Karol Krzysztof Podiebradowicz

W 1558 roku podjął się podróży po Europie, a swoje życie na dworze cesarza Ferdynanda I spędzał aż do śmierci w lipcu 1564 roku. To właśnie w dniu pogrzebu cesarza, 5 sierpnia 1565 roku, Karol Krzysztof niósł wspólnie z innymi książętami jego trumnę do katedry św. Stefana. 28 lutego 1565 roku odziedziczył po ojcu księstwo ziębickie oraz część księstwa oleśnickiego, co wiązało się z materialnymi zobowiązaniami wobec macochy oraz znacznymi długami. Odmiennie od swojego ojca, Karol Krzysztof wykazywał powagę i dokładał starań do spłaty długów.

14 kwietnia 1565 roku z wielką pompą został powitany w Ząbkowicach jako nowy władca, jednak zaledwie w Wielkim Tygodniu zastawił księstwo ziębickie oraz Ząbkowice czterem braciom von Canitz. Ta transakcja miała krótkotrwały charakter, gdyż już w 1566 roku zastawił Ząbkowice na trzy lata Kacprowi Senitzowi. Na zjeździe Rzeszy w Augsburgu w 1566 roku prowadził rozmowy z księciem zachodniopomorskim Janem Fryderykiem o potencjalnym małżeństwie jego siostry, Amelii, z Karolem. Możliwe, że graniczyło to z zainteresowaniem dla Karola Krzysztofa lub, mniej prawdopodobnie, Karola II Podiebradowicza, syna Henryka II.

Amelia, córka Filipa I, nigdy jednak nie wyszła za mąż i spędziła życie w klasztorze. Karol Krzysztof starał się spełnić oczekiwania swojej macochy, sprzedając 13 listopada 1568 roku swoją część księstwa oleśnickiego bratankom. Na początku 1569 roku podjął negocjacje w sprawie sprzedaży całego księstwa ziębickiego, jednak rozmowy z braćmi von Canitz nie przyniosły rezultatu.

Ostatecznie, księstwo miało zostać nabyte przez Mateusza von Logau na Altendorf za 180 000 guldenów, co zostało uznane przez stany za zbyt niską sumę. W konsekwencji cesarz Maksymilian II zakupił księstwo dla korony czeskiej za 38 000 talarów, co odpowiadało 890 000 guldenów. Aby uzbierać potrzebne fundusze, cesarz sprzedał część dóbr kameralnych, w tym Stolec Zygmuntowi von Burghaus za 12 500 talarów oraz inne dobra Adamowi von Domanz za 24 500 talarów.

29 września 1570 roku cesarz ogłosił, że książęta oleśniccy oraz ich męscy potomkowie mogą używać tytułu książąt ziębickich. Na nieszczęście, Karol Krzysztof nie doczekał tego momentu, gdyż zachorował na anginę i zmarł bezżennie, zostając pochowanym w książęcym grobowcu w kościele parafialnym w Oleśnicy. W 1579 roku w sąsiedztwie głównego ołtarza stanęło jego epitafium, najprawdopodobniej autorstwa Hansa Gruytera, nazywanego również Fleiserem, któremu fundusze dostarczyła kuzynka księcia, Barbara von Biberstein.